Wprowadzenie
Czasem ludzie pytają – Skąd teksty do Zeszytów bierzecie? Odpowiedź zawsze jest ta sama – ludzie je piszą! Piszą o swoich przeżyciach, pasjach, poszukiwaniach, piszą by podzielić się sobą, pozostawić część swoich doznań i przeżyć innym. By dać im cząstkę siebie, czasem z mocno przygaszonego już światła swojego życia, i by ona w nich trwała.
Spisanie pamiętnika jest niczym zgromadzenie twardego podłoża pod nogami na bagnistym gruncie, by przed skokiem w nieznane, poczuć się pewniej, albo może w ogóle poczuć w końcu siebie. Bezmiar czasu i ogrom doznań jakie stoją przed człowiekiem, gdy wchodzi w świadome życie jest
złudą i kłamstwem. Poczuć to można najbardziej pisząc własną historię, wtedy rzeczy na co dzień najważniejsze stają się zupełnie nieistotne, a te którym niewiele poświęcamy uwagi – najważniejsze, a czas tak szybko płynie ….
Zapisane historie są bezinteresownym, wszystkowiedzącym doradcą, trzeba tylko chcieć go słuchać i nauczyć się słyszeć. Ślad tego Zeszytu podąża za inspiracją Pana Apolinarego Zapiska. To jego i jemu podobni, pletli
swoimi drogami życiowymi więzi Mazowsza z Warmią. Wczytując się w ich spis rzeczy dokonanych, czuję jednak niedosyt barwnej opowieści płynącej z ust i mowy ciała rozmówcy. Brakuje mi rubasznych historii, relacji z życiowych potknięć, a nawet tragedii, po których został już tylko śmiech
wspominania. Brakuje mi odcieni szarości życia. Brakuje mi skrzydeł anioła, którymi czasem płynęli i kopyt diabła, którymi czasem deptali …
Tyle o pamiętnikach. W Zeszycie tym znajdziesz Czytelniku również
inne prawdziwe diamenty. Jest nim z pewnością pionierska próba zebrania ulatujących szczątków pamięci o czasach wielkiej tragedii II wojny światowej, dokonana zarówno przez Pana Apolinarego Zapiska jak i Pana Tadeusza Kruka. Liczę Czytelniku, że i Ty sięgniesz po pióro i dopiszesz to, co zaczęte, by z rozbitych skorup naczynia naszych przodków, ułożyć powtórnie kształt ich życia, ubrany we wzory i kolory. Dziękując autorom tekstów oraz tym którzy współtworzyli to wydanie, pragnę mocno podziękować tym, którzy życzliwie sfinansują ich druk, jako że wszystko co masz teraz w rękach jest pracą społeczną.
Redaktor wydania
Sławomir Rutkowski
