Wprowadzenie
– Chłopie! a co tak siedzis przed chałupą i dumas?
– Ano Panocku dumam, zem cłek dumny.
– A niby cemuś ty taki dumny Chłopie?
– A bo dziecioki mum dobre, łojce to dobre ludzie byli, i łojce nasych łojców tys ludzie gadali, co dobre byli. Wsytkie my po chrześcijańsku, jak Bóg przykazał zyli, kościół my postawili. Pracowite my su, zwady nie sukamy. Łojce nasze i my las wycinali, co by pole pod zyto było i chleb z niego. Pnioki z 200-letnich sosnów gołemi rękamy z ziemi wyciągali,
torfy my łobkopali rowami do rzyki, i tera łąki urodne sprzuntamy, jo, …. tom i dumny Panocku …
– … to i pewnie scęśliwy jesteśta?
– A scęśliwyy, choć bogastwa nijakigo wielkiego ni mum…
Jeden z najznakomitrzych współczesnych filozofów, amerykański politolog i ekonomista – Francis Fukuyama stwierdza: „nie chęc władzy jest największą pragnieniem człowieka, a potrzeba godności, potrzeba odczuwania własnej wartości i prawdziwego szacunku innych”. Czyż nie o godności, jako największej potrzebie człowieka mówił do milionów Jan Paweł II, podczas pielgrzymki do kraju ojczystego: „niech zstąpi duch
Twój i odnowi oblicze ziemi, tej Ziemi”? Gdzież my mamy szukać tej godności? W nowych autach, modnych ciuchach, zaszczytnych tytułach. Czy
w pracy, w tym tej bezinteresownej na rzecz innych. Pracy dającej materialne owoce, którymi z taką radością możemy się dzielić z rodzinami, sąsiadami czy ludźmi w potrzebie. Szukajmy jej też w pamięci o często ciężkim i strasznym życiu naszych przodków. Bądźmy z ich dumni, chcieliby tego pracując kiedyś w pocie czoła dla swoich dzieci, i ich dzieci. Bądźmy z nich dumni … Tymi, którzy wielkim nakładem pracy i czasu, bezinteresownie przybliżają nam przeszłość są Tadeusz Kruk
i Dariusz Budny. Czymże bowiem innym jest beznadziejna wydawałoby się walka powstańców o wolność narodową, niż nie rozpaczliwą próbą odzyskania godności społeczeństwa polskiego, tłamszonej przez zaborcę. Czyż, niezmiernie staranne udokumentowanie życia religijnego i społecznego ostatnich pięciu pokoleń parafian drążdżewskich, nie daje nam poczucia szacunku dla ich życia i poczucia godności nas – ich potomków? Zaręczam, że gdy przeczytacie ich teksty tu zamieszczone,
poczujecie dumę z naszej społeczności, co najmniej taką, jaką ja czułem składając ten Zeszyt. Jedynym kosztem, którego nie dało się ominąć jest
druk niniejszego Zeszytu. Dziękując dotychczasowym darczyńcom: Krystynie Kulesza, liderowi programu Ziemia Krasnosielska Historią Bogata – Mirosławowi Chodkowskiemu oraz parafianom drążdżewskim, proszę o ofiarność, by Zespół nasz mógł odkrywać dalsze tajemnice przeszłości, z której zapewniam powinniśmy być dumni.
Z poważaniem Redaktor Wydania
Sławomir Rutkowski
